(Ne 8, 1-4a. 5-6. 7b-12) Cały lud, jak jeden mąż, zgromadził się na placu przed Bramą Wodną. I domagali się od pisarza Ezdrasza, by przyniósł księgę Prawa Mojżeszowego, które Pan nadał Izraelowi. Pierwszego dnia siódmego miesiąca kapłan Ezdrasz przyniósł Prawo przed zgromadzenie, w którym uczestniczyli przede wszystkim mężczyźni, lecz także kobiety oraz wszyscy inni, którzy byli zdolni słuchać. I czytał z tej księgi, zwrócony do placu znajdującego się przed Bramą Wodną, od rana aż do południa przed mężczyznami, kobietami i tymi, którzy mogli rozumieć; a uszy całego ludu były zwrócone ku księdze Prawa. Pisarz Ezdrasz stanął na drewnianym podwyższeniu, które zrobiono w tym celu. Ezdrasz otworzył księgę na oczach całego ludu – znajdował się bowiem wyżej niż cały lud; a gdy ją otworzył, cały lud powstał. I Ezdrasz błogosławił Pana, wielkiego Boga, a cały lud, podniósłszy ręce, odpowiedział: «Amen! Amen!» Potem oddali pokłon i padli przed Panem na kolana, twarzą ku ziemi. A lewici objaśniali ludowi Prawo, podczas gdy lud pozostawał na miejscu. Czytano więc z tej księgi, księgi Prawa Bożego, dobitnie, z dodaniem objaśnienia, tak że lud rozumiał czytanie. Wtedy Nehemiasz, to jest namiestnik, oraz kapłan-pisarz Ezdrasz, jak i lewici, którzy pouczali lud, rzekli do całego ludu: «Ten dzień jest poświęcony Panu, Bogu waszemu. Nie bądźcie smutni i nie płaczcie!» Cały lud bowiem płakał, gdy usłyszał te słowa Prawa. I rzekł im Nehemiasz: «Idźcie, spożywajcie potrawy świąteczne i pijcie słodkie napoje, poślijcie też porcje temu, który nic gotowego nie ma: albowiem poświęcony jest ten dzień Bogu naszemu. A nie bądźcie przygnębieni, gdyż radość w Panu jest waszą ostoją». A lewici uspokajali cały lud, wołając: «Uspokójcie się! Wszak ten dzień jest święty. Nie bądźcie przygnębieni!» I cały lud poszedł, by jeść, pić, rozsyłać porcje i wyprawić wielkie obchody radosne, gdyż zrozumieli to, co im ogłoszono.
1. Pragnienie słowa Bożego.
„Cały lud, jak jeden mąż, zgromadził się na placu przed Bramą Wodną. I domagali się od pisarza Ezdrasza, by przyniósł księgę Prawa Mojżeszowego, które Pan nadał Izraelowi.”
Nehemiasz i Ezdrasz byli jednymi z najwybitniejszych postaci przedstawianych w Biblii, szlachetnymi przywódcami Izraela, którzy po niewoli babilońskiej odnowili ducha religijnego w swoim narodzie, tworząc Religię Judaistyczną.
Liturgia słowa Bożego w Pierwszym czytaniu przedstawia nam dzisiaj piękny urywek z Księgi Nehemiasza, w którym - jak czytamy, lud izraelski domagał się odczytania księgi Prawa Mojżeszowego po raz pierwszy, po 150 latach, od niewoli babilońskiej.
Scena słuchania słowa Bożego, opisana przez Nehiemiasza, jest naprawdę wzruszająca.
Naród Izraelski miał już w tradycji, co siedem lat obowiązek odczytywania słowa Bożego w Święto Szałasów( Kuczek), które znamy jako Święta Namiotów (por. J 7,2). Tak bowiem nakazywała Księga Powtórzonego Prawa.
Ale po długim okresie, w którym odczytywania nie praktykowano, lud domagał się czynienia tego co roku, aby dla karności wobec Boga, przypominać sobie słowa Mojżesza:
„Strzeż przeto poleceń, praw i nakazów, które ja tobie polecam dzisiaj pełnić.”(Pwt 7,11).
2. Każdy chce usłyszeć, jak bardzo jestem umiłowany.
Lud Izraelski z wielką gorliwością słuchał słowa Bożego.
„W zgromadzeniu uczestniczyli przede wszystkim mężczyźni, lecz także kobiety oraz wszyscy inni, którzy byli zdolni słuchać. I czytał z tej księgi od rana aż do południa przed mężczyznami, kobietami i tymi, którzy mogli rozumieć; a uszy całego ludu były zwrócone ku księdze Prawa.”
Czyż i my z wielką radością nie chcielibyśmy usłyszeć takie słowa:
„Pan wybrał was i znalazł upodobanie w was nie dlatego, że liczebnie przewyższacie wszystkie narody, gdyż ze wszystkich narodów jesteście najmniejszym, lecz ponieważ Pan was umiłował i chce dochować przysięgi danej waszym przodkom. Uznaj więc, że Pan, Bóg twój, jest Bogiem, Bogiem wiernym, zachowującym przymierze i miłość do tysiącznego pokolenia względem tych, którzy Go miłują i strzegą Jego praw.”(Pwt 7, 7-9).
3. Szacunek dla słowa Bożego.
„Ezdrasz otworzył księgę na oczach całego ludu, a gdy ją otworzył, cały lud powstał. I Ezdrasz błogosławił Pana, wielkiego Boga, a cały lud, podniósłszy ręce, odpowiedział: «Amen! Amen!» Potem oddali pokłon i padli przed Panem na kolana, twarzą ku ziemi. A lewici objaśniali ludowi Prawo, podczas gdy lud pozostawał na miejscu.”
Należałoby teraz postawić parę pytań do nas chrześcijan.
- Czy w moim domu słowo Boże ma szczególne miejsce?
- Czy jest często odcztywane, np. przed jedzeniem i nie tylko raz do roku, w Wigilie Bożego Narodzenia.
- Czy argumentując swoje zdanie, często odnosimy się do słowa Bożego?
- Czy słowo Boże, w moim domu cieszy się najwyższym autorytetem?
4. Głód słowa Bożego.
Nehemiasz, dalej komentuje odbiór słuchania słowa Bożego.
Lud izraelski nie tylko słuchał intelektem treść poszczególnych Ksiąg, ale i sercem, tak był głodny słowa Bożego: „Cały lud bowiem płakał, gdy usłyszał te słowa Prawa.”
Kiedy po ciężkich czasach Komunizmu rozpoczęła się lekka odwilż i była możliwość przyjazdy do Polski Jana Pawła II, można było zobaczyć w wielu miejscach w Polsce, jak naród polski był spragniony słów Bożych Biskupa Rzymu.
Przypomniały mi się wówczas słowa z Księgi proroka Amosa:
„Oto nadejdą dni -
wyrocznia Pana Boga -
gdy ześlę głód na ziemię,
nie głód chleba ani pragnienie wody,
lecz głód słuchania słów Pańskich.
Wtedy błąkać się będą od morza do morza,
z północy na wschód będą krążyli,
by znaleźć słowo Pańskie,
lecz go nie znajdą.”(Am 8, 11-12).
Tak na koniec tego rozważania, chciałbym przypomnieć znaczenie trzech krzyży, które czynimy w czasie Mszy świętej, tuż przed słuchaniem Ewangelii.
Pierwszy znak krzyża czynimy na czole, aby powiedzieć : „Panie, pragnę zapamiętać to słowo, które za chwilę usłyszę”.
Drugi znak krzyża czynimy na ustach, aby powiedzieć: „Panie, pragnę ogłaszać to słowa w moim życiu”.
Trzeci znak, czynimy na sercu, aby powiedzieć: „Panie, chce żyć według tego słowa”. Amen!
Modlitwa: Proszę Cię Panie, o codzienny głód słowa Bożego. Abym czytał i słuchał Twoją Ewangelię całym sercem, całym umysłem i z całej duszy oraz zachowywał ją i według niej żył. Amen
