O pięknym i trudnym kapłaństwie - 25 maja

(Mk 10, 28-31) Piotr powiedział do Jezusa: "Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą". Jezus odpowiedział: "Zaprawdę powiadam wam: Nikt nie opuszcza domu, braci, sióstr, matki, ojca, dzieci i pól z powodu Mnie i z powodu Ewangelii, żeby nie otrzymał stokroć więcej teraz, w tym czasie, domów, braci, sióstr, matek, dzieci i pól wśród prześladowań, a życia wiecznego w czasie przyszłym. Lecz wielu pierwszych będzie ostatnimi, a ostatnich pierwszymi".

"Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą".

Opuścić dom i swoich najbliższych z powodu Chrystusa i Ewangelii, oto droga kapłana.

Stąd dzisiaj przyjmijcie drodzy czytelnicy przesłanie o kapłanach.

W Pierwszej Księdze Samuela mamy zapowiedź Samuela jako wiernego sługi Boga:

„Ustanowię sobie kapłana wiernego, który będzie postępował według mego serca i pragnienia”. (1 Sm 2,35).

Słowa te są zapewne proroctwem odnoszącym się do Najwyższego Kapłana, którym będzie sam Jezus Chrystus.

Obecnie żaden kapłan nie nabywa swojej godności sam, ale jest mu dana przez sukcesje apostolską, przez biskupów.

Przy wyborze Saula na króla Izraela, podczas namaszczenia olejem, ostatni z  sędziów, Samuel wypowiada następujące słowa:

„Ciebie też opanuje duch Pański i będziesz prorokował wraz z nimi i staniesz się innym człowiekiem. Czyń, co zdoła twa ręka, gdyż Bóg będzie z tobą” (1 Sm 10,6-7).

Cudowna tajemnica konsekracji Saula na króla Izraela.

O ileż bardziej kapłaństwo Chrystusowe czyni nas kapłanów,  i n n y m  c z ł o w i e k i e m.

Tym bardziej, jak przypomina nam autor Listu do Hebrajczyków:

„Nikt sam sobie nie bierze tej godności, lecz tylko ten, kto jest powołany przez Boga”(Hbr 5,4).

Ale ten sam autor, jakby dla zrównoważenia tego wielkiego wybrania do kapłaństwa, przypomina o ludzkim wymiarze tego posłannictwa:

„ Może on- kapłan współczuć z tymi, którzy nie wiedzą i błądzą, ponieważ sam podlega słabości. I ze względu na nią powinien, jak za lud, tak i za samego siebie składać ofiary za grzechy” (Hbr 5, 2-3). 

 

Podczas udzielania sakramentu kapłaństwa słyszymy z ust księdza biskupa słowa wyrażające istotę kapłaństwa:

 „ROZWAŻAJ TO, CO BĘDZIESZ CZYNIĆ,

NAŚLADUJ TO, CO BĘDZIESZ DOKONYWAĆ,

PROWADŹ ŻYCIE ZGODNE Z TAJEMNICĄ PAŃSKIEGO KRZYŻA”.

Podczas przyjmowania święceń kapłańskich, kandydaci przyjmują postawę „prostratis”, leżąc krzyżem na posadzce.

Ta postawa będzie im później towarzyszyła, jako ofiara całkowitego ogołocenia się i złożenia dobrowolnej ofiary z samego siebie.

Każdemu kapłanowi przypomina o tym co roku Liturgia Wielkiego Piątku.

Kapłani na początku Liturgii Męki Pańskiej przyjmą postawę <p r o s t r a t i s>- leżąc krzyżem, aby dać się ukrzyżować wraz z Chrystusem i przyjąć Jego trud kapłaństwa na całe życie.

Jezus w dzisiejszej Ewangelii mówi dość jasno do nas kapłanów:

"Zaprawdę powiadam wam: Nikt nie opuszcza domu, braci, sióstr, matki, ojca, dzieci i pól z powodu Mnie i z powodu Ewangelii, żeby nie otrzymał stokroć więcej teraz, w tym czasie, domów, braci, sióstr, matek, dzieci i pól wśród prześladowań, a życia wiecznego w czasie przyszłym.”

W odpowiedzi na powyższe słowa Jezusa każdy z nas kapłanów musi sobie zadać pytanie:

- czy jest pasterzem i czy za nim idą owce?

- czy nasze Domy zakonne pachną owcami, czy raczej stęchlizną zamkniętych drzwi przed owcami?

- czy kapłan jest radosny będąc zmęczony posługą wśród owiec, czy męczą go owce?

- czy gromadzi owce, karmiąc słowem Bożym, czy je rozprasza?

- i czy faktycznie dla Jezusa i Ewangelii opuścił swój dom rodzinny?

Ten rachunek sumienia z kapłaństwa trzeba nam często czynić. Dlaczego?

Bo Jezus nas - kapłanów przestrzega: „Lecz wielu pierwszych będzie ostatnimi, a ostatnich pierwszymi".

Stąd też płynie prośba do Was drodzy Czytelnicy, abyście w każdy czwartek na pamiątkę ustanowienia przez Jezusa Kapłaństwa i Eucharystii pamiętali w modlitwach o nas kapłanach.

Ja sam dziękuję w sposób szczególny moim „Margaretkom” i wszystkim modlącym się za mnie. Codziennie w trakcie podniesienia zanurzam Was we Krwi Chrystusa, aby Was chroniła przed złe.

Modlitwa: Panie spraw, aby ta postawa „ukrzyżowania” podczas święceń kapłańskich pomogła nam w wytrwaniu w wierności Tobie w chwilach pokus oraz ukochania ludu Bożego „ DO KOŃCA” . Amen!

Inne artykuły autora

Spotkanie ze Zmartwychwstałym

Kerygmat apostolski

Od Emaus do Jerozolimy