(J 17, 11b-19) W czasie ostatniej wieczerzy Jezus podniósłszy oczy ku niebu, modlił się tymi słowami: "Ojcze Święty, zachowaj ich w Twoim imieniu, które Mi dałeś, aby tak jak My stanowili jedno. Dopóki z nimi byłem, zachowywałem ich w Twoim imieniu, które Mi dałeś, i ustrzegłem ich, a nikt z nich nie zginął z wyjątkiem syna zatracenia, aby się spełniło Pismo. Ale teraz idę do Ciebie i tak mówię, będąc jeszcze na świecie, aby moją radość mieli w sobie w całej pełni. Ja im przekazałem Twoje słowo, a świat ich znienawidził za to, że nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata. Nie pragnę, abyś ich zabrał ze świata, ale byś ich ustrzegł od złego. Oni nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata. Uświęć ich w prawdzie. Słowo Twoje jest prawdą. Jak Ty Mnie posłałeś na świat, tak i Ja ich na świat posłałem. A za nich Ja poświęcam w ofierze samego siebie, aby i oni byli uświęceni w prawdzie".
1. Trwający w jedności.
"Ojcze Święty, zachowaj ich w Twoim imieniu, które Mi dałeś, aby tak jak My stanowili jedno”.
Jedność w Kościele Katolickim oraz jedność wśród wszystkich chrześcijan jest największym pragnieniem Ojca naszego w Niebie.
W szóstym rozdziale Encykliki „Ut unum sint” św. Jan Paweł II napisał: „Bóg pragnie jedności całego rozproszonego rodzaju ludzkiego. Dlatego zesłał swego Syna, aby umierając za nas i zmartwychwstając, obdarzył nas swoim Duchem miłości.
„Podział - pisze dalej św. Jan Paweł II
- jawnie sprzeciwia się woli Chrystusa,
- jest zgorszeniem dla świata,
- i przy tym szkodzi najświętszej sprawie przepowiadania Ewangelii wszelkiemu stworzeniu”.
Wydaje nam się, że najbardziej gorszymy ludzi naszymi słabościami.
Otóż tak nie jest. Najbardziej gorszymy innych przez własną zawziętość i brak przebaczenia.
Rozpocznijmy, więc od niwelowania podziałów: w rodzinach, między małżonkami, na plebaniach wśród księży, we wspólnotach zakonnych, tylko i aż dlatego, że podział „sprzeciwia się woli Chrystusa”.
Czy na poważnie, więc podchodzisz do przepracowania w sobie postawy przebaczenia i pojednania?
2. Wierni słowu Bożemu.
„Ja im przekazałem Twoje słowo, a świat ich znienawidził za to, że nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata”.
Świat nienawidzi słowa Bożego i tych, którzy otrzymali od Chrystusa to słowo, aby Je strzegli.
W Apokalipsie czytamy: „I rozgniewał się Smok na Niewiastę, i odszedł rozpocząć walkę z resztą jej potomstwa, z tymi, co strzegą przykazań Boga i mają świadectwo Jezusa”.(Ap 12,17).
Jeżeli świat cię nienawidzi za głoszenie słowa Bożego, które pokochałeś i za świadectwo, które dajesz, wiedz, że jesteś na dobrej drodze do zbawienia.
3. Strzeżeni przed Złem.
„Ale byś ich ustrzegł od złego”.
Jest to prośba Jezusa do Ojca, aby zachował Jego uczniów od ataków Złych duchów.
Św. Piotr napisze: „Przeciwnik wasz diabeł, jak lew ryczący, krąży szukając, kogo pożreć”.(1P 5,8).
Lew, kiedy chce zaatakować ofiarę, patrzy na tę zwierzynę, która odchodzi od stada, bo wie, że nikt nie będzie ją bronił.
Tak jest też z tymi chrześcijanami, którzy odchodzą od Kościoła.
Trwajmy wiec mocno w Kościele i nie pozwólmy sobie przez bezmyślność i pod wpływem mediów oraz grzechów ciężkich odchodzić od Jezusa i od Kościoła.
4. Uświęcani Duchem Świętym.
„Uświęć ich w prawdzie. Słowo Twoje jest prawdą”.
Tylko prawda słowa Bożego nas wyzwala, a Duch Święty uświęca nas w tej prawdzie. (J 14,26).
To On – Duch Święty nie tylko oświeca nas, abyśmy zrozumieli prawdę Bożą, ale wprowadza ją z całą mocą w nasze wnętrze, abyśmy nie zatracili w nas duchowego człowieka.
„Dlatego zginam kolana moje przed Ojcem, aby według bogactwa swej chwały sprawił w was przez Ducha swego wzmocnienie siły wewnętrznego człowieka. (Ef 3, 14.16).
Jak słyszymy siły wewnętrznego człowieka zdobywa się na kolanach. Wówczas człowiek jest najsilniejszy.
Uważajmy zatem na świat, który karmi nas relatywizmem i liberalizmem, czyli wolnością bez prawdy. Tam nie ma Jezusa i nie ma miejsca na Jego słowo – patrz media komercyjne.
5. Umocnieni ofiarą Chrystusa.
„A za nich Ja poświęcam w ofierze samego siebie, aby i oni byli uświęceni w prawdzie".
Zbyt drogie jest nasze uświęcenie w prawdzie, abyśmy mieli je lekceważyć, jeżeli za nie Jezus oddaje swoje życie.
W mocy i mądrości Ducha Świętego stawajmy w prawdzie, abyśmy nie stracili wolności, dla chwili przyjemności, czy bezmyślności w naszym życiu.
Małżeństwa uświęcają się w prawdzie wówczas, kiedy z odwagą i z modlitwą na ustach zapraszają Ducha Świętego, aby towarzyszył im w rozmowie na temat problemu, który trzeba rozwiązać.
Modlitwa o Ducha Prawdy.
Duchu Święty, Twoje Światło i Prawda, którymi mnie uświęcasz niech wskazują mi drogę do zbawienia. Zachowaj mojego ducha w wierności i w wolności dla Jezusa i Kościoła. I spraw Duchu Święty, abym nigdy nie odszedł do Kościoła i sakramentów. Proszę Cię, abym z Twoją pomocą budował jedność i pokój między ludźmi. Amen!
