VI Michalickie czuwanie na Jasnej Górze

W klimacie 100-lecia odzyskania niepodległości z 9 na 10 listopada rodzina michalicka zebrała się na Jasnej Górze, by dziękować Bogu przez Maryję za dar odzyskania wolności przez Polskę oraz modlić się w intencjach zgromadzeń, a szczególnie o dar nowych powołań.

Tą wspólnotę modlitwy tworzyli księża michalici, siostry michalitki i liczna grupa świeckich na różny sposób związana z michalickim charyzmatem. Czuwanie rozpoczęło się Apelem Jasnogórskim, podczas którego rozważanie poprowadził, przełożony generalny księży michalitów, ks. Dariusz Wilk. Ojciec Generał  zwrócił się do Maryi w słowach wdzięczności, że zawsze była Matką i Królową narodu polskiego w czasach jego chwały i dostatku, ale przede wszystkim w czasie trudności, uciemiężenia i zmagania o wolność, godność, o wiarę. Przedstawił Maryi nasze Zgromadzenia, księży michalitów na progu 100-lecia istnienia, sióstr michalitek w 90 rocznicę zatwierdzenia kościelnego i przed kolejną kapitułą generalną oraz liczne zastępy wychowanków z przestrzeni lat i współpracowników michalickich rodzin zakonnych. Wspominając Założyciela, bł. Bronisława Markiewicza przypomniał jego wezwanie do "boju bezkrwawego", co oznacza, że w życiu każdego człowieka, a w szczególności w życiu Polaka, potrzebny jest nie oręż, nie siła, przemoc, ale pozyskiwanie całego świata dla Boga poprzez odrzucenie zła i grzechu.

W czasie nocnego czuwania przez wygłoszoną konferencję i sprawowanie o północy Eucharystii, rodzinie michalickiej towarzyszył ks. bp Jacek Kiciński przewodniczący KEP ds. życia konsekrowanego. W swojej refleksji wskazał na istotne elementy życia zakonnego, szczególnie w kontekście tematu roku duszpasterskiego, odwołując się do miejsca Ducha Świętego w naszym życiu,  który napełnia, umacnia i posyła. Podkreślił, że być napełnionym Duchem Świętym, to płonąć miłością Pana Boga, a człowiek, który naprawdę płonie, zapala innych. Prawdziwy ogień daje bowiem przenikające ciepło, a sztuczny tylko przemijający nastrój. Ksiądz Biskup życzył wszystkim obecnym, aby wychodząc z tego Jasnogórskiego Wieczernika, gdzie jest pośród nas Maryja i pomaga nam przyzywać Ducha Świętego, stali się głosicielami Dobrej Nowiny jednym językiem, językiem miłości, płynącym z wolnego serca. A za wzór takiej postawy wskazał bł. ks. Br. Markiewicza.

Intencje ojczyźniane, zgromadzeniowe i osobiste uczestnicy czuwania przedstawiali Bogu na adoracji Najśw. Sakramentu, modlitwie różańcowej i w Koronce do Bożego Miłosierdzia. Jedność całej rodziny michalickiej zarówno osób konsekrowanych, jak i świeckich podkreślał czynny ich udział w tworzeniu wspólnego ducha modlitwy. 

Ważnym momentem tego czuwania był akt zawierzenia michalickich rodzin zakonnych przez przełożonych generalnych Niepokalanemu Sercu Maryi. Te słowa wypowiedziane w przeddzień setnej rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości, zawierały wdzięczność za historię i łaski Bożej Opatrzności splecione z dziejami Ojczyzny oraz ufne powierzenie przyszłości i rozwoju michalickiego charyzmatu w dzisiejszych czasach.

Jedność naszych Zgromadzeń z historią ostatnich 100 lat Polski podkreślił także ks. Mateusz Szerszeń w refleksji podczas brewiarzowej Godziny Czytań, która kończyła tegoroczne czuwanie. W swym przesłaniu uwrażliwił na zagrożenia kondycji duchowej, jakie mogą nam grozić na tym etapie naszego istnienia, a jednocześnie zachęcił przez to do czujności, by obecny moment dziejowy wykorzystać do odnowy i pomimo upływu lat oraz doskwierających nam bolączek, otworzyć się na Bożą obietnicę otrzymania nowego ducha.

Przełożeni generalni, m. Natanaela Bednaryk i ks. Dariusz Wilk, dziękując wszystkim odpowiedzialnym za przygotowanie tego czuwania oraz wszystkim obecnym za dar wspólnej modlitwy, zaprosili na kolejne VII modlitewne spotkanie Michalickiej Rodziny na Jasnej Górze w dniach z 8 na 9 listopada 2019 r.                   

s. Maksymiliana Ciepała CSSMA

Świadomi niezwykłości Twojego wybrania przez Stwórcę do pełnienia wyjątkowej misji w dziejach świata i zachwyceni Twoim bezgranicznym oddaniem dziełu zbawienia, przychodzimy do Ciebie i padamy do Twoich stóp. Wielokrotnie doświadczyliśmy Twojej cudownej opieki, Twego orędownictwa oraz Twojej troski o nas samych i o nasze życie. Ty nigdy nie zawodzisz i nie pozostawiasz nas osamotnionymi w obcym świecie, ale zawsze ochotnie podajesz dłoń i przyprowadzasz do Twojego Syna. Milcząco wskazujesz na Zbawiciela świata i zachęcasz, by z bezgranicznym zaufaniem słuchać, co On chce nam powiedzieć. Przedstawiasz nas Chrystusowi jako Twoje umiłowane dzieci, na których dobru, szczęściu i zbawieniu tak bardzo Ci zależy. 

Jasnogórska Królowo Polski!
W przeddzień setnej rocznicy odzyskania przez Polskę Niepodległości, michalickie rodziny zakonne, których historię Opatrzność w swych odwiecznych planach, splotła z dziejami naszej Ojczyzny, przychodzą do Ciebie, by wyrazić wdzięczność za historię istnienia, zapewnić o miłości dnia dzisiejszego i prosić o Twoje orędownictwo w naszej przyszłości.
Tobie, Maryjo, przynosimy naszą przeszłość - początki dzieła zrodzonego z twórczej wrażliwości serca Ojca Założyciela, bł. ks. Bronisława Markiewicza i odważnego poświęcenia Służebnicy Bożej Matki Anny Kaworek; niepewność przed uzyskaniem kościelnej aprobaty; placówki wychowawcze zniszczone poprzez działania wojenne i gorliwie wdrażaną ideologię komunistyczną; ufność i wytrwałość pokoleń michalitek i michalitów, którzy wbrew niesprzyjającym okolicznościom zewnętrznym wierzyli, że dzieło za którym stoi sam Bóg, upaść nie może i przenieśli charyzmat zgromadzeń do naszych czasów.

Matko Pięknej Miłości!
Przekonani o niczym nie zasłużonym miłosiernym spojrzeniu na nas Twojego Syna i zaproszeniu do życia w wyjątkowej przyjaźni ze Zbawicielem, zawierzamy Ci realizację naszego powołania zakonnego i kapłańskiego. Zapatrzeni we wzór Twego, Maryjo, zupełnego oddania siebie Bogu, pozbawionego jakichkolwiek wątpliwości posłuszeństwa i przeżywania codzienności w ufnym ubóstwie, zawierzamy Ci nasze pragnienie życia w pełni głębią ślubowanych rad ewangelicznych. Chcemy, Matko, każdego dnia gorliwie wypełniać, zrodzone w nas z Bożego natchnienia, postanowienia i zobowiązania.

Matko nasza!
Przyszłość zakryta dzisiaj przed nami, dzięki świadomości Twego orędownictwa, nie napawa nas lękiem i bezradnością, ale staje się pięknym darem Boga - naszego najlepszego Ojca. Doświadczenie tak hojnego obdarowania rodzi w nas radość i pokorną wdzięczność.
Zawierzamy Ci, Maryjo, dzień dzisiejszy i jutro naszych rodzin zakonnych.
Zawierzamy każdą siostrę i każdego współbrata w michalickich zgromadzeniach.
Zawierzamy utrudzonych latami wiernego charyzmatowi życia; przepełnionych nadprzyrodzoną miłością do wspólnot; heroicznie realizujących zakonne ideały; bezgranicznie oddanych w duchu poświęcenia i służby; charyzmatycznie twórczych w pracy z dziećmi i młodzieżą; cierpliwie niosących krzyż choroby, cierpienia i upokorzenia; entuzjastycznie rozmiłowanych w misji ewangelizacji; gorliwie zaangażowanych w przywracanie Bogu właściwego miejsca w świecie; wątpiących i poszukujących, przeżywających  życiowe  rozterki i kryzysy powołania; stawiających pierwsze, nieśmiałe kroki w zakonnej formacji, a także rozeznających życiowe powołanie.
Zawierzamy, Matko, wszystkie gorliwie podejmowane próby odkrywania ducha charyzmatu założycielskiego w dzisiejszych czasach.

Orędowniczko nasza!
Przez Twoje, Maryjo, szlachetne, matczyne dłonie, naszemu Dobremu Bogu oddajemy czas przygotowań i przebieg XVIII Kapituły Generalnej Zgromadzenia Sióstr Świętego Michała Archanioła oraz przygotowania do obchodów 100-lecia zatwierdzenia Zgromadzenia Księży Michalitów.
Ufni w Twoje, Matko, orędownictwo, przepełnieni pragnieniem wypełnienia Bożej woli, prosimy o wdzięczne, wypełnione miłością Boga serca; o przeniknięte Bożą mądrością umysły; o prawe, wrażliwe sumienia; o życie bogate duchem wiary, modlitwy i ofiar.

Madonno błogosławionego Ojca Bronisława!
Chcemy zrealizować pragnienie naszego Ojca Założyciela, który mówił: "Mamy gorliwie służyć Matce Bożej i odznaczać się czynną gorliwością o chwałę Jej Syna. Droga do tego jest jedyna i prosta, której chcemy i będziemy strzec: posłuszeństwo Kościołowi i tym, którzy w jego imieniu do nas przemawiają. Chcemy mieć wiarę świętą za matkę, chcemy jej służyć na wzór naszych ojców".

Za Błogosławionym Ojcem Bronisławem każda i każdy z nas woła: "Najświętsza Matko, użycz mi łaski, abym nigdy nie utracił Jezusa i zawsze Go kochał, gdyż jest On największym dobrem i abym zawsze Mu służył dzień i noc".  Amen.