Ks. Piotr Burek, postulator generalny Zgromadzenia Świętego Michała Archanioła oraz pracownik Kongregacji Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego przewodniczył kolejnej serii rekolekcji kapłańskich i zakonnych, która odbyła się w dniach 26 czerwca - 01 lipca w Miejscu Piastowym.
W rekolekcjach uczestniczyło blisko 70 osób: byli to kapłani michalici, oraz - przez pierwsze trzy dni - kapłani z diecezji przemyskiej, a także po jednym kapłanie z diecezji rzeszowskiej, katowickiej, jeden kapłan salezjanin oraz trzech braci zakonnych z naszego Zgromadzenia.
Rekolekcje zaczęły się w poniedziałek, 26 czerwca od gorącej prośby do Ducha Świętego o Jego obecność i prowadzenie popartej wspólnym odśpiewaniem Veni Creator.
W pierwszej z konferencji padły ważne pytania, zadane prze Ojca Rekolekcjonistę: co się teraz wydarza w świecie i w Kościele, co się wydarza we mnie, w moim sercu, czy jest w tym Bóg i czy jest On stanowi fundament mojego życia i moich wyborów?
Każda z konferencji oraz homilie podczas Mszy świętych to były kolejne kamienie, kładzione po to, aby przeprawić się na drugi brzeg wartkiego potoka. Prowadziło nas codziennie Słowo Boże, owe kamienie – tematy koncentrowały się na Osobie Jezusa i Jego wskazaniach. Podczas rekolekcji spojrzeliśmy więc na nasze powołanie: Jezus wybrał nas spośród wielu, z miłości i zaprosił, by kochać Go i wiernie naśladować jako naszego Mistrza i Nauczyciela.
W rekolekcjach mówiliśmy o radykalizmie, o postawie uczenia się od Jezusa Jego Słów, Jego wyborów, zachowań, Jego Miłości, było pytanie o moją miłość do Pana «Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie więcej aniżeli ci?» (J 21, 15).
Rekolekcjonista obficie karmił nas Słowem Bożym, przywołując ewangeliczne epizody: spotkanie Jezusa z Samarytanką i Miłosiernego Samarytanina jako ikony życia zakonnego, była też Kana Galilejska i uczta weselna zapowiadająca eschatologiczną Ucztę życia wiecznego.
Ksiądz Piotr, pełniący od 1994 roku posługę w Italii, zaprosił nas na kilka duchowych pielgrzymek po ziemi włoskiej: byliśmy więc w uroczym umbryjskim Orvieto, wewnątrz wspaniałej katedry Santa Maria Assunta. Tam w kaplicy San Brizio, znajdują się wspaniałe obrazy Końca Czasów, których tworzenie zainicjował sam Fra Angelico. Ks. Rekolekcjonista mówił jednak o innym dziele, zatytułowanym „Kazania i dzieła Antychrysta” – fresku namalowanym przez Luca Signorelliego i jego pomocników w 1447 roku. Antychryst, przebieraniec, zwodzący ludzkość pozorami dobra, ma tam wygląd nauczającego Chrystusa, są też jego uczniowie do których kieruje swe słowa. Lecz ten „Chrystus” jest bez aureoli, zaś słowa kazania szepcze mu do ucha stojący obok diabeł, którego ręka wślizguje się w rękaw Antychrysta tak, iż wydaje się, że ich dłoń stanowi jedność – to ilustracja fragmentu Ewangelii o fałszywych prorokach.
29 czerwca odbyliśmy z ks. Piotrem kolejną z duchowych wypraw – tym razem do Rzymu, nieopodal miejsca, gdzie znajduje się michalicki kościół Chiesa Santa Maria delle Piante. Tam, na starożytnej ulicy Via Appia stanęły stopy uciekającego z Wiecznego Miasta pierwszego papieża, św. Piotra. Pamiętamy dialog, zaczerpnięty przez Henryka Sienkiewicza z tradycji i pism ojców Kościoła: „Quo vadis, Domine?” Pamiętamy też odpowiedź Chrystusa i późniejszą decyzję Piotra, który wrócił do swojej owczarni w Rzymie i dał się ukrzyżować.
Ale, jak się okazuje, drogą Appijską był prowadzony w kajdanach do Rzymu również św. Paweł. Z portu w kampańskich Puteolach (dziś Puzzuoli), krótkim szlakiem Via Puteolana, Apostoł dostał się do Kapui, tam zaś wkroczył już na przesławną Via Appia, zwaną podówczas „królową dróg" — „regina viarum". Na wieść o tym, wysłannicy gminy rzymskiej wyszli mu na spotkanie, aż do Forum Appiusza, witając więźnia 65 km przed Rzymem. Inni spotkali go nieco dalej, w miejscowości Trzy Gospody (dziś Cisterna), w miejscu gdzie Droga Appijska zbiega się z traktem do Ancjum. W ten sposób weszli oni do Miasta wrotami późniejszej Bramy św. Sebastiana, rozpoczynającej szlak Appijski od murów Rzymu.
Na koniec rekolekcji był jeszcze bardzo ważny tryptyk: śluby zakonne: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa oraz niezwykle istotne pytania: czy w tym kroczeniu za Jezusem jest we mnie radość, która wypływa z Jego miłość, czy jesteśmy wiarygodni w przeżywaniu miłości do Boga, w konkretnym, rzeczywistym przeżywaniu ślubów zakonnych, czy idę wiernie za Jezusem dziewiczym, posłusznym, ubogim i czy proszę o dar łaski, bym mógł to czynić wiernie?
Ponieważ Sanktuarium św. Michała Archanioła i bł. Bronisława Markiewicza w Miejscu Piastowym posiada streaming w rekolekcjach uczestniczyło wirtualnie wiele osób wysłuchując jedną lub kilku nauk, uczestnicząc w modlitwie Liturgii Godzin lub adoracji.
Letnia seria rekolekcje zakonnych w Miejscu Piastowy dobiegła końca, dziękujemy wszystkim, dzięki którym mogliśmy tam być i je tam przeżyć, zachowujemy również wdzięczną pamięć wobec tych wszystkich, którzy łączyli się z nami duchowo i nas omadlali. Bóg zapłać.
ks. Krzysztof Pelc CSMA
