Dzień święceń: kapłańskich i diakonatu to wydarzenie roku we wspólnocie Wyższego Seminarium Duchownego Księży Michalitów w Krakowie. Ten dzień w roku 2022 przypadł 21 maja. Dzięki posłudze i włożeniu rąk księdza biskupa Roberta Chrząszcza Kościół święty i nasze Zgromadzenie stało się bogatsze o nowego kapłana Sławomira Dziermana i diakona – Mateusza Świtka. Uroczystość odbyła się w kaplicy seminaryjnej michalickiego WSD w Krakowie i wzięło w niej udział duże grono naszych współbraci, na czele z przełożonym generalnym ks. Dariuszem Wilkiem i Zarządem, rodziny kandydatów do kapłaństwa i diakonatu oraz ich przyjaciele. Księdzu Neoprezbiterowi Sławomirowi oraz diakonowi Mateuszowi życzymy: by byli świętymi naśladowcami Chrystusa Kapłana i Sługi.
Sakrament święceń jest jednym z trzech sakramentów – obok chrztu i bierzmowania - które wyciskają niezbywalne znamię na duszy człowieka. To właśnie dzięki zanurzeniu w zbawczym dziele Chrystusa i po otrzymaniu pełni darów Ducha Świętego można dostąpić tego zaszczytu. Kandydaci przed przyjęciem prezbiteratu zostają konsekrowani przez biskupa na diakonów – jest to pierwszy stopień święceń. Urząd ten wywodzi się od czasów apostolskich i jego głównym celem jest posługa (por. Dz 6, 2-6). Diakoni asystują prezbiterom w czasie Eucharystii, mogą odczytywać Ewangelię, głosić homilię, czy prowadzić nabożeństwa. Jest to więc bezpośrednie przygotowanie do drugiego stopnia święceń, którym jest prezbiterat. Okres diakonatu trwa według prawa kanonicznego 6 miesięcy.
Święcenia prezbiteratu obfitują w głęboką symbolikę podkreślającą godność i powagę kapłaństwa. Kluczowym momentem jest modlitwa konsekracyjna, którą biskup odmawia nakładając ręce na głowę kandydatów. Jest to znak przekazania władzy i łaski Bożej, który obecny jest w Kościele już od jego początków. To Apostołowie mocą otrzymaną od Chrystusa ustanawiali prezbiterów, właśnie przez gest nałożenia rąk. Po biskupie na nowo konsekrowanych kapłanów wkładają ręce wszyscy zebrani księża. To symbolizuje wspólnotę w kapłaństwie Chrystusowym. Po tym obrzędzie biskup namaszcza dłonie neoprezbiterów krzyżmem, a następnie podaje im patenę i kielich, z którymi nie rozstaną się aż do śmierci, by codziennie składać Bogu Ofiarę Eucharystyczną.
fot. Anna Knurowska
Więcej zdjęć – facebook.com/michalici/
