W dniach 25 marca – 11 kwietnia 2025 r. odbyła się wizyta kanoniczna w Wiceprowincji Karaibskiej, którą przeprowadzili Ojciec Generał ks. Dariusz Wilk CSMA oraz Ekonom Generalny, ks. Jerzy Sosiński CSMA. Wizyta objęła wspólnoty na Arubie, w Republice Dominikany i Portoryko, a jej celem było umocnienie życia duchowego, wspólnotowego i apostolskiego.
Braterstwo, jedność i nadzieja
Ojciec Generał wielokrotnie podkreślał wagę jedności i wzajemnego wsparcia, szczególnie w tak różnorodnym regionie jak Karaiby – z jego wielością języków, kultur i wyzwań. W tym kontekście padły słowa o potrzebie życia jako jedna rodzina, niezależnie od granic i odległości. Wspólnoty, mimo zróżnicowanych warunków, stawiają czoła wyzwaniom związanym z utrzymaniem jedności, i to w jeszcze bardziej wymagającym kontekście trzech wysp – Aruby, Portoryko i Republiki Dominikany.
Choć temat powołań nie był dyskutowany oficjalnie, wielu współbraci dzieliło się niepokojem o przyszłość. Tym bardziej potrzebna jest wspólna refleksja, modlitwa i konkretne działania duszpasterskie, by zaprosić młodych do życia zakonnego i misyjnego.
50-lecie kapłaństwa ks. Henryka Słomy CSMA – inspiracja podczas wizyty
Podczas wizyty kanonicznej, choć nie celebrowaliśmy oficjalnie 50-lecia kapłaństwa ks. Henryka Słomy, była to dla nas ważna okazja do refleksji nad jego wielkim wkładem w rozwój Wiceprowincji Karaibskiej. Uroczystość ta miała miejsce wcześniej, ale towarzyszyła naszej wizycie, przypominając o zaangażowaniu ks. Henryka, dzięki któremu udało się pozyskać duży teren oraz rozpocząć działalność szkoły, która, choć nie jest szkołą michalicką, jest zarządzana przez michalitów.
Obchodzone 50-lecie kapłaństwa było również przypomnieniem o długiej i owocnej służbie ks. Henryka, a także o jego posłudze w duchu jedności i troski o przyszłość naszej Wiceprowincji. Warto zaznaczyć, że pełna celebracja tego jubileuszu odbędzie się jesienią, a dla nas była to już okazja do dziękczynienia za jego oddanie i posługę.
Wyzwania związane z wiekiem i zdrowiem współbraci
W trakcie wizyty kanonicznej pojawiła się także kwestia zdrowia współbraci, szczególnie w kontekście starzejącego się zakonu. Ze względu na rosnący wiek wielu misjonarzy, zdrowie staje się coraz bardziej istotnym zagadnieniem, zarówno w codziennej pracy duszpasterskiej, jak i w zarządzaniu wspólnotami.
Współbracia wyrazili troskę o kondycję fizyczną i duchową misjonarzy, którzy mimo trudności związanych z wiekiem, nadal z oddaniem pełnią swoje posługi. To przypomnienie o tym, jak ważne jest wzajemne wsparcie i troska o siebie, zarówno w sensie fizycznym, jak i duchowym, aby kontynuować misję w duchu jedności i braterstwa.
Modlitwa i zakończenie wizyty
Na wyspach celebracje liturgiczne odbywały się w miarę możliwości – tam, gdzie pozwalały na to warunki lokalne i program wielkopostny. Wizyta zakończyła się wspólną modlitwą oraz ucałowaniem relikwii naszego Założyciela, jako wyraz jedności, dziękczynienia i odnowionego zapału misyjnego.
