„A Ty co powiesz? Mówili to, wystawiając Go na próbę, aby mieli o co Go oskarżyć” (J 8, 5b-6a)
Ileż to razy oskarżamy Boga o różne rzeczy, nawet Go o nic nie pytając. Czasem łatwiej jest szukać winnego niż samemu wziąć odpowiedzialność – choćby w jakiejś części – za to, co nas dotyka i czego doświadczamy. Wzięcie odpowiedzialności za siebie i swoje grzechy powoduje, że nie mamy już odwagi rzucać kamieniami w innych i potępiać ich. Wzięcie odpowiedzialności za siebie i zobaczenie swojego udziału w różnych sytuacjach pomaga też nie oskarżać za wszystko Boga.
„(Jezus) rzekł do nich: Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci w nią kamieniem” (J 8, 7b)
Boże, Dobry i Miłosierny, zamieszkaj w moim sercu, bym mógł(-a) patrzeć na innych Twoimi Oczami, nie oceniając i nie potępiając, a gdy przyjdzie mi myśl o naprawianiu świata, żebym pamiętał(-a), by zacząć od siebie, mając ufność, że Ty, Panie pochylisz się nade mną i mi w tym dopomożesz.
„Tak mówi Pan (…): Nie wspominajcie wydarzeń minionych, nie roztrząsajcie w myśli dawnych rzeczy. Oto Ja dokonuję rzeczy nowej” (Iz 43, 16a.18-19a)
