Dzisiejszy fragment Ewangelii jest utkany z kilku zapewnień Jezusa: (1) „Moje owce słuchają mego głosu, a Ja znam je” (w. 27a). (2) „Idą one za Mną” (w. 27b). (3) „A Ja daję im życie wieczne” (w. 28a). (4) „Nie zginą na wieki i nikt nie wyrwie ich z mojej ręki” (w. 28b). (5) „Ojciec Mój, który Mi je dał, jest większy od wszystkich”. (6) „I nikt nie może ich wyrwać z ręki mego Ojca”. (7) „Ja i Ojciec jedno jesteśmy” (w. 30).
Przemawia tutaj do nas Jezus – Dobry Pasterz, który zna i miłuje swoje owce. W języku biblijnym „znać’ znaczy kochać, a z kolei kochać, oznacza nosić w swoim sercu. To „noszenie” nas ludzi przez Boga w swoim sercu jest poniekąd odwieczne. Rąbek tajemnicy Bożej miłości do człowieka odsłania św. Paweł w Liście do Efezjan. Czytamy tam bowiem zdumiewające słowa: „W Nim (tj. w Chrystusie) wybrał nas przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem” (Ef 1, 4). Oznacza to, że zanim zaistniał świat (materialny) Bóg myślał o nas, byliśmy w Jego myślach i pragnieniach. Jezusowe zapewnienia z dzisiejszej Ewangelii doskonale wpisują się w tę odwieczną miłości Boga do człowieka.
