Korzyści z kierownictwa duchowego

Kierownictwo duchowe nie jest konieczne do zbawienia. Nie zmienia to jednak faktu, że jest niezwykle przydatne w rozwoju życia duchowego, a nawet nieraz wydaje się konieczne w szczególnych momentach życia. Wielu ludzi potwierdza skuteczność kierownictwa i nie wyobraża sobie bez niego pełnego rozwoju w dziedzinie rozeznawania, modlitwy czy radzenia sobie z problemami duchowymi. Niezaprzeczalnym faktem jest to, że kierownik duchowy powinien podchodzić do człowieka całościowo i to właśnie w ramach kierownictwa rozwiązywane są najważniejsze kwestie i problemy życiowe. Chciałbym podać kilka zalet korzystania z kierownictwa duchowego.

Po pierwsze kierownictwo duchowe pozwala odkryć i budować system wartości według których chcemy żyć. Dla wielu ludzi wierzących życie według własnych przekonań i wiary nie jest wcale takie łatwe. Nie potrafią się odnaleźć w środowiskach, które ignorują rzeczywistość nadprzyrodzoną lub są wrogo nastawione do wiary i Kościoła. Zdarza się, że spotkanie z kierownikiem to jedyna przestrzeń, gdzie można otwarcie i bez obaw rozmawiać o swojej wierze, o relacji z Bogiem, a także o trudnościach i zmaganiach jakie niesie ze sobą życie prawdziwie chrześcijańskie. Wiele razy, kiedy ktoś przechodzi przez trudności, traci z oczu to, kim jest i jakie sprawy, są dla niego ważne. Kierownictwo duchowe pozwala na spojrzenie w głąb siebie i bycie bardziej uważnym na swoje zachowania, nawyki i wybory. To dzięki rozmowie duchowej penitent często po raz pierwszy odkrywa swój system wartości, jest w stanie go zweryfikować i poddać obiektywizacji w świetle Słowa Bożego i nauczania Kościoła. Dzięki temu ponownie zaczyna z zapałem angażować się w rzeczy, które są dla niego ważne (rodzina, modlitwa, wspólnoty kościelne, korzystanie z sakramentów). Kierownictwo duchowe pomaga w nadawaniu sensu własnemu życiu, a odkrywanie własnych wartości jest pocieszające i daje poczucie sprawczości.

Drugą korzyścią płynącą z kierownictwa jest doświadczenie nadprzyrodzonego działania łaski i nawiązywanie kontaktu z Bogiem. Towarzyszenie duchowe skupia się na Bogu i wierze jako na głównej sile sprawczej w życiu. Dzięki nadprzyrodzonemu charakterowi spotkania z Jezusem w ramach kierownictwa, możemy osiągnąć o wiele więcej, niż bylibyśmy w stanie zrobić sami. Przyjaźń z Bogiem i drugim człowiekiem, który dzieli się wiarą w tego samego Boga dodaje otuchy i nadziei na lepsze. Już samo dzielenie się swoim wnętrzem i doświadczeniem duchowym buduje człowieka i rodzi w nim wdzięczność za przynależność do Kościoła.

Kierownictwo duchowe ma także charakter głęboko terapeutyczny. Pozwala na uporządkowanie uczuć i często jest jedynym sposobem na pozbycie się negatywnych i przygnębiających myśli. W ramach procesu formacyjnego penitent uczy się skupiania na rzeczach realnych. Łaska działa bowiem tylko tu i teraz. Dobry kierownik pomaga penitentowi żyć aktualnymi sprawami. Potrafi go przekonać, że zatrzymywanie się na przeszłości nie pozwala na prawidłowy rozwój, a wybieganie w przyszłość może być źródłem niepotrzebnych lęków. Pomaga to penitentowi pozostać w chwili obecnej, zamiast skupiać się na rzeczach, które nigdy się nie zdarzą lub do których nie ma już powrotu. Kierownictwo duchowe okazuje się wspaniałym lekarstwem dla ludzi, którzy się zamartwiają i tracą nadzieję na lepsze. Taka postawa pozwala na prowadzenie życia w pełni świadomego, a tylko takie warte jest przeżycia.

W ramach rozmów duchowych wielu ludzi odzyskuje także spokój wewnętrzny. Ludzie, którzy decydują się na kierownictwo duchowe, często mają problem ze znalezieniem poczucia spokoju w sobie. Może to być spowodowane traumatycznymi wydarzeniami lub po prostu okolicznościami, w których przyszło im żyć. Kierownik duchowy powinien pomóc uwolnić się penitentowi od bólu lub traumy, zachęcając go do pracy wewnętrznej i modlitwy. Powinien go pouczyć, że to Bóg jest zdolny przemienić go w nowego człowieka, który żyje według ducha a nie według ciała. Dobrze poprowadzona rozmowa duchowa przywraca spokój wewnętrzny i optymizm w patrzeniu na swoje życie i przyszłość.

Kolejną korzyścią z kierownictwa jest budowanie zaufania z kierownikiem na jasnych zasadach. Zdarza się, że relacja z kierownikiem duchowym stanowi punkt wyjścia do budowania zdrowych relacji z innymi. Okazywana życzliwość i empatia sprawiają, że zaczynamy przejmować dobre cechy od swojego kierownika. W naszym zachowaniu zachodzi pozytywna zmiana i jesteśmy w stanie wejść na nowy poziom budowania zdrowych relacji z innymi ludźmi. Towarzyszenie duchowe pomocne jest w procesie przebaczenia, radzenia sobie z trudnymi ludźmi i przeżywania straty.

Wreszcie należy podkreślić, że korzystanie z kierownictwa duchowego uczy niezwykle praktycznych rzeczy w prowadzeniu życia duchowego. Zacząć należy od umiejętności nazywania i radzenia sobie z uczuciami, dzięki któremu możliwe jest rozeznawanie natchnień i pragnień. Kierownik duchowy powinien także uczyć różnych rodzajów modlitwy, proponować lekturę duchową, wyjaśniać na czym polegają rozproszenia i trudności na modlitwie. Jednocześnie podaje zasady rozeznawania woli Bożej i uczy wytrwałości w podejmowaniu trudu życia według własnego powołania.

W centrum tych umiejętności zawsze powinna stać Osoba Jezusa Chrystusa – Najlepszego Mistrza. Tak rozumiane kierownictwo przyczynia się do lepszego zrozumienia siebie, buduje poprawny obraz Boga i skłania do rozwoju, a dzięki temu przyczynia się do naszego zbawienia.

 

 

***

 

 

Penitent: Chciałbym wejść na drogę samodoskonalenia i wzmocnić własne ego, dlatego przyszedłem na kierownictwo.

Kierownik: Smutna jest sytuacja człowieka, który posiada wspaniałe cnoty ludzkie, a absolutnie brak mu wizji nadprzyrodzonej: gdyż cnoty bardzo łatwo będzie wykorzystywał jedynie dla swych celów.

Inne artykuły autora

Jak poznałem św. Michała? Zaczęło się na cmentarzu

Koronka "Jezu, Ty się tym zajmij"

Litania do Ojca Dolindo Ruotolo