Dzisiejsza Ewangelia przedstawia nam dwie wypowiedzi Jezusa. Pierwsza wypowiedź dotyczy wiary, druga zaś służby braciom.
Uczniowie przebywając z Jezusem, często słyszeli, jak On wychwalał wiarę tych, którzy prosili Go o uzdrowienie. Teraz, kiedy sami otrzymali zadanie, aby iść i głosić Ewangelię, odczuwają w swoim sercu bolesną dysproporcję pomiędzy otrzymanym posłannictwem, a własną wiarą, która – jak czują – jest jeszcze taka mała. Stąd błagają Mistrza: „Panie, dodaj nam wiary!” (w. 6). Odpowiedź Jezusa na ich prośbę jest zaskakująca: nie pociesza ich, nie umacnia, ale daje pouczenie o wierze. Zapewnia ich, że wiara ma w sobie ogromną moc, tak wielką, że nawet maleńki jej okruch, tak maleńki jak ziarnko gorczycy, może dokonać wielkiej rzeczy. Po prostu moglibyście powiedzieć morwie: „Wyrwij się z korzeniem i przesadź w morze”, a byłaby wam posłuszna. Druga Jego wypowiedź dotyczy pokornej i cichej służby bliźnim. Zawsze i wszędzie należy czynić braciom dobro, na ile tylko jest nas stać.
