(1 P 2, 4-9) Przybliżając się do Pana, który jest żywym kamieniem, odrzuconym wprawdzie przez ludzi, ale u Boga wybranym i drogocennym, wy również, niby żywe kamienie, jesteście budowani jako duchowa świątynia, by stanowić święte kapłaństwo, dla składania duchowych ofiar, miłych Bogu przez Jezusa Chrystusa. To bowiem zawiera się w Piśmie: «Oto kładę na Syjonie kamień węgielny, wybrany, drogocenny, a kto wierzy w niego, na pewno nie zostanie zawiedziony». Wam zatem, którzy wierzycie, cześć! Dla tych zaś, co nie wierzą, właśnie ten kamień, który odrzucili budowniczowie, stał się głowicą węgła – i kamieniem obrazy, i skałą potknięcia się. Ci, nieposłuszni słowu, upadają, do czego zresztą są przeznaczeni. Wy zaś jesteście wybranym plemieniem, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem Bogu na własność przeznaczonym, abyście ogłaszali chwalebne dzieła Tego, który was wezwał z ciemności do przedziwnego swojego światła.
1. Głoszenie słowa Bożego.
W pierwszym czytaniu z Dziejów Apostolskich dowiadujemy się o problemie zaniedbywania sierot i wdów w różnych ich potrzebach.
Wówczas: „Dwunastu, zwoławszy wszystkich uczniów, powiedziało: «Nie jest rzeczą słuszną, abyśmy zaniedbali słowo Boże, a obsługiwali stoły.”
Zauważmy, jak Pierwotny Kościół cenił sobie głoszenie słowa Bożego.
Hierarchia Kościoła, biskupi i prezbiterzy mieli jedno najważniejsze zadanie: OGŁASZAĆ SŁOWO BOŻE.
Kapłaństwo i głoszenie słowa było rozumiane, jako jedno i nie rozerwalne działanie prezbitera.
Można by powiedzieć, na tyle kapłan jest kapłanem, na ile głosi słowo Boże.
Jak wierni na codziennych Mszach św. oczekują od kapłana choćby pięciominutowej refleksji w odniesieniu do przeczytanej Ewangelii.
2. Kapłaństwo powszechne.
W Drugim Czytaniu, z Pierwszego Listu św. Piotra dowiadujemy się, że nie tylko hierarchia Kościoła ma ogłaszać słowo Boże, ale każdy chrześcijanin. Dlaczego?
„Wy zaś jesteście wybranym plemieniem, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem Bogu na własność przeznaczonym, abyście ogłaszali chwalebne dzieła Tego, który was wezwał z ciemności do przedziwnego swojego światła.”
Kościół katolicki rozróżnia powszechne kapłaństwo wiernych, włączonych do wspólnoty Kościoła poprzez chrzest i bierzmowanie oraz kapłaństwo urzędowe (ministerialne), które udziela świętej władzy w służbie wiernym.
Otóż, Chrystus, Arcykapłan i jedyny Pośrednik, uczynił Kościół "królestwem – kapłanami dla Boga i Ojca swojego"(Ap 1, 6)
Jak czytamy w Katechizmie Kościoła Katolickiego:
„Cała wspólnota wierzących jako taka jest kapłańska.”
Każdy parafianin ma spełniać w swoim domu posłannictwo kapłańskie.
3. Rola kapłaństwa powszechnego.
Zapytasz co to znaczy?
Jako ojciec, głowa rodziny, powinieneś nie tylko raz do roku przeczytać w trakcie Wigilii Bożego Narodzenia Ewangelię z narodzin Zbawiciela.
Możesz to czynić co niedzielę przychodząc z Kościoła, jeszcze raz przeczytać Ewangelię - czytaną w trakcie Eucharystii - przed obiadem i powiedzieć tak od siebie, jakie te słowa mają znaczenie dla waszej rodziny.
Mama może, czytać swoim dzieciom Ewangelię i Listy św. Pawła do snu, albo Księgi dydaktyczne Starego Testamentu: Judyty, Estery, Tobiasza i inne.
Tak czyniła babcia Lois i matka Eunice Tymoteuszowi, o czym przypomniał swojemu umiłowanemu uczniowi św. Paweł, że zna Pismo św. od lat niemowlęcych.( por. 2Tym 3,14).
Dla potwierdzenia cytuję dalej Katechizm:
„Wierni wykonują swoje kapłaństwo, wynikające ze chrztu, przez udział w posłaniu Chrystusa Kapłana, Proroka i Króla, każdy zgodnie z własnym powołaniem. Przez sakramenty chrztu i bierzmowania wierni "poświęcani są... jako... święte kapłaństwo". (Sobór Watykański II, konst. Lumen gentium, 10). (KKK 1546).
Zobacz ojcze rodziny i matko jak do wielkich zadań powołuje was Kościół. I wy macie zadanie w waszym domu ogłaszać słowo Boże.
Jak dobrze, że Katechizm nam to przypomina: „Cały Kościół jest ludem kapłańskim. Przez chrzest wszyscy wierni uczestniczą w kapłaństwie Chrystusa. Uczestnictwo to jest nazywane "wspólnym kapłaństwem wiernych". KKK 1591:
To nie ks. proboszcz ma przyjść do twojego domu i przypomnieć o wspólnej modlitwie, ale ty kapłan tego domu rodzinnego.
To nie ks. proboszcz ma przypominać o uczestnictwie w niedziele i święta we Mszy św. , ale ty kapłan.
To nie ks. proboszcz ma tylko dbać o duchowe życie twojej rodziny, ale ty kapłan jesteś odpowiedzialny przed Bogiem za to.
Pokochajcie więc drodzy rodzice kapłaństwo powszechne, którym obdarzył was Kościół w sakramencie chrztu i bierzmowania. Amen!
